‘Ik wilde een voorstelling maken met ruimte voor verschillende gedachten over de slavernijgeschiedenis’, zegt regisseur Berith Danse. ‘Hoe verhouden al die gevoelens, herinneringen en vragen zich tot elkaar?’
Publieksreacties bij de Dag van de Marrons, Het Nationaal Theater Den Haag
Reportage | INN Time Nieuws | Dwight Sergio Samson | 8 okt 2023
Pijn en bevrijding naderen elkaar
Recensie | Theaterkrant.nl | Fransien van der Putt | 5 okt 2023
‘Het verhaal over marronage, het verzet tegen slavenhouders en plantage-eigenaren vanaf het begin van het koloniale regime in de zeventiende eeuw, krijgt in Sporen van haar niet zozeer een historische vorm, maar wordt vertaald naar een hedendaagse mentaliteit van samen uitvinden en vormgeven, woorden kiezen, beelden en bewegingen delen, je samen uiten en uitspreken.’
Sporen van haar heeft als voorstelling zo ook iets heel ontwapenends, brutaals en onpretentieus, haast punk en bevrijdend in de schots en scheve vorm die de voorstelling soms aanneemt, naast de fijnzinnigheid van veel elementen. De voorstelling maakt ruimte, waardeert stilte, verheft de tekst niet boven de andere uitdrukkingsvormen, en laat zien waar de samenwerking tussen de verschillende makers en spelers is uitgekomen.
‘De zachtaardigheid en vrijheid van deze regie van Berith Danse en Marroncultuur-specialist Josè Tojo is buitengewoon opvallend en werkt heel aanstekelijk, omdat ze dwars op de logica van de well made play en de vlekkeloze productie staat. Dit soort vrijmoedig werk wil je vaker zien in het theater.’
Sporen van Haar vertelt onbekende verhalen van Marronvrouwen tijdens de slavernij
Nieuwsartikel | Dansmagazine | 3 okt 2023
Sporen van Haar is ook gemaakt om meer aandacht te geven aan het slavernijverleden en aan de verschillen die vandaag de dag nog merkbaar zijn. ‘‘Er zijn heel veel dingen die veranderd moeten worden in de regelgeving om meer het gevoel te krijgen dat je ook mee mag doen,’’ vertelt José. Berith voegt daaraan toe dat we in Nederland nog niet zo openminded zijn als we soms denken. ‘‘In elke nieuwe keuze die er gemaakt wordt valt mij altijd op dat er nog steeds sprake is van polderdenken en het indelen in zuilen. Apartheid zit zo diep in de samenleving. Daarom zijn alle initiatieven belangrijk om hier verandering in te brengen, inclusief het piepkleine rijstkorreltje wat wij erbij gooien met deze voorstelling.’